دهه‌ي 20 در غرب وحشي، دهه‌ي فوران اقتصادي ناشي از صنعت نفت و فولاد بود. غول‌هاي اقتصادي و سرمايه‌گذاري آمريکا در اين زمان بود که پايه‌هاي خود را در بازار مصرف‌کننده‌هاي چشم و گوش بسته فرو بردند. صنعت خودرو، يکي از دستاوردهاي رونق اقتصادي در دهه‌ي 20 بود. طي همين 10 سال، صنعت نه‌چندان مدرن اتومبيل چنان پيشرفتي کرد که مهندسان اروپايي را انگشت‌به‌دهان گذاشت.
رشد فزاينده‌ي توليد و مصرف خودرو در آمريکا، انتظارات مختلفي را نيز به‌وجود آورد. مشتريان خاص، درخواست‌هاي خاصي داشتند و بابت آن پول‌هاي خاصي را نيز مي‌پرداختند. اواخر دهه‌ي 20، دنياي الکترونيک تحت تأثير اختراع ترانزيستور قرار گرفته بود. کامپيوترها هنوز تبديل به غول‌هاي محاسبه و منطق امروزي نشده بودند. به همين دليل ساخت لوازم و قطعات الکترونيکي در ابعاد کوچک چندان ميسر نبود. با اينکه استفاده از راديو در بين مردم دنيا رواج فراواني داشت ولي هنوز معبري بين راديو و خودرو حفر نشده بود.
درست در 1930 ميلادي بود که تيمي کوچک از مهندسان کمپاني موتورولا اولين سيستم صوتي خودرو را که شامل يک راديو تک‌بانده موسوم به Mono بود ابداع کردند. خودرويي که موتورولا آن را براي تعبيه راديوي خود انتخاب کرده بود، يک Studebaker بود. کمپاني موتورولا به لطف همين ابداع، توانست ميليون‌ها دستگاه از راديوهاي خودرويي خود را به فروش برساند. اين شرکت آن‌قدر در اين حوزه موفق بود که حتي سفارش ويژه‌اي از نيروهاي پليس دريافت کرد که طي آنها مي‌بايست سيستم‌هاي دريافت و ارسال راديويي دو موج طراحي مي‌کرد. از دهه‌ي 30 تا 50 ميلادي شرکت‌هاي مختلفي شانس خود را براي حضور در اين بازار بکر تست کردند ولي تقريبا هيچ‌کدام موفق نبودند.
تا اينکه در 1952 کمپاني Blaupunkt آلمان براي اولين‌بار يک سيستم صوتي راديويي FM با سيستم فراگير صوتي را درون خودرو تعبيه کرد. اين براي اولين‌بار بود که مشتري مي‌توانست موج‌هاي راديويي را خود انتخاب و ايستگاه موردنظرش را نيز جست‌وجو کند.
با آغاز دهه‌ي 60 و پيشرفت ترانزيستورها، اولين سيستم‌هاي پخش کاست نيز روي کار آمدند. کرايسلر در اين زمينه پيشتاز بود. اين همان دوره‌ي نوار کاست‌هاي موسوم به 8-Track بود. شرکت‌هاي بزرگي در اين بازي وارد شدند ولي فيليپس از همه بهتر عمل کرد. بعدها کنوود و بلاوْپوکنت توانستند نوآوري‌هاي بيشتري را در اين بخش به دست بياورند ولي باز هم موفقيت از آنِ برندهاي ديگري مانند پايونير و آلپاين بود.
تا اينجاي کار به دهه‌ي 70 ميلادي رسيده‌ايم. حالا ديگر تمرکز شرکت‌ها چندان روي مکانيزم پخش نيست.حالا ديگر همه روي کيفيت صداي پخش‌شده کار مي‌کنند؛ يعني ايامي که اسپيکرها و باندها از اهميت ويژه‌اي برخوردار شدند. اين همان ايامي بود که کم‌کم جدال گوش‌خراش صداي بلند و بلندتر استارت خورد. خروجي قوي‌تر صدا، رابطه‌ي مستقيمي با برق خودرو داشت. چيزي که مي‌بايست خودروسازان نيز به آن توجه مي‌کردند.
طي دهه‌ي 80 باندهاي چند واتي ديگر چنگي به دل نمي‌زدند. حالا بحث، بحثِ آمپلي‌فايرها و ساب‌ووفرهاست. با آغاز دهه‌ي 90، عصر CDها شروع شد. دنياي تغيير کيفيت و تبديل وضعيت از آنالوگ به ديجيتال آغاز شد.کم‌کم عصر پخش کاست رو به کم‌رنگي گراييد. اکنون در قرن 21، سيستم‌هاي صوتي در صنعت خودرو، ترکيبي شده‌اند از بالاترين مهندسي‌هاي الکترونيک، هوش مصنوعي و صداشناسي.
منبع : https://avanegaran.com/car-audio-system-history/